Izazivača tuberkuloze, na današnji dan 1882. godine, otkrio je nemački bakteriolog Robert Koh, po kome je bakterija i dobila naziv – Kohov bacil. Ova bakterijska infekcija bila je uzrok jedne od pet smrti u Evropi u periodu od 1650 do 1900. godine.
Tuberkuloza se širi kapljičnim putem i najpre napada pluća, ali može da se širi u druge organe. Da li će doći do zaražavanja i oboljevanja zavisi od samog uzročnika, ali i od otpornosti organizma koji dolazi u kontakt s bacilom.
Svega 10% onih koji se inficiraju razboli se od aktivne tuberkuloze, a nelečena osoba može da inficira između 10 i 15 osoba godišnje.
Najčešći simptomi tuberkuloze jesu: malaksalost, gubitak apetita i mršavljenje, pojačano noćno znojenje, povišena temperatura, uz kašalj koji je najčešće suv i uporan, a ređe praćen iskašljavanjem sluzi, gnoja ili krvi.
Otežano disanje može biti prisutno ako je bolest uznapredovala, a bolovi u grudima javljaju se ukoliko je zahvaćena plućna maramica.
Velika prekretnica u lečenju tuberkuloze dogodila se kada su francuski bakteriolozi Albert Kalmet i Kamil Gerin izumeli be-se-že (BSŽ) vakcinu, koju je prvi put neko dete primilo 1921. godine. Ova vakcina se smatra blizu 80 odsto uspešnom u sprečavanju najtežih oblika tuberkuloze.
“Prvi antibiotik koji leči tuberkulozu” – streptomicin, otkrio je profesor Vaksman 1943. godine.
Pre industrijske evolucije u nekim delovima Evrope tuberkuloza je povezivana sa vampirima. Kada bi neki član porodice umro od tuberkuloze, drugi inficirani članovi porodice ili lica koja su bila u dodiru sa njima su se lagano razboljevala, što je narod tumačio isisavanjem krvi.
Iz tog vremena potiče poslovica: “Babe kašlju, a deca umiru”.
Od tuberkuloze umrli su engleski književnik Džordž Orvel, američka političarka Elenor Ruzvelt i češki pisac Franc Kafka.
