Socijalna izolacija odavno se povezuje s lošijim zdravstvenim ishodom i kraćim životnim vijekom, pogotovo među starijim odraslim osobama koje boluju od složenih kroničnih zdravstvenih problemima poput srčanih bolesti.
Naučnici kažu i kako nije u potpunosti jasno da li varira povezanost između usamljenosti i dužine životnog veka zavisno od vrste srčanih problema.
U studiji su danski naučnici analizirali odgovore 13.446 hospitalizovanih pacijenata koji su tamo boravili zbog raznih bolesti srca, poremećaja srčanog ritma, zastoja srca ili bolesti zalistaka pre nego što su otpušteni na kućnu negu. Potom su koristili podatke iz registra da bi pratili nastavak oporavka otpuštenih pacijenata tokom narednih godinu dana.
Ustanovili su da je verojatnoća od smrtnog ishoda među ženama koje su odgovorile da se osećaju usamljeno bila gotovo tri puta veća u predstojećih godinu u odnosu na one koje su odgovorile da se ne osećaju usamljeno. Verovatnoća od smrtnog ishoda u spomenutom je razdoblju među usamljenim muškarcima bila više nego dvostruko veća.
“Naučnici su otkrili snažnu povezanost između usamljenosti i smrtnog ishoda među pacijentima s dijagnozom bolesti srca tokom jednogodišnjeg razdoblja nakon izlaska iz bolnice”, podaci su koje je u časopisu Hart iznela En Vingard Kristensen iz Univerzitetske bolnice u Kopenhagenu.
“Rezultati ukazuju na to da bi problem usamljenosti starijih pacijenata trebalo da bude prioritet javnozdravstvenih inicijativa, a o njemu bi trebalo da se povede računa i tokom kliničke procene rizika među srčanim bolesnicima”, istaknula je Vingard Kristensen.
Prosečno doba učesnika studije je u trenutku kada su hospitalizovani između 2013. i 2014. godine iznosila 66 godina. Dve trećine pacijenata činili su muškarci.
Pre nego što su ispitanici napustili bolnicu, naučnici su im postavili više pitanja o njihovom fizičkom zdravlju, psihološkom stanju, kvalitetu življenja i potencijalnom osećaju teskobe i depresije.
Pitali su ih i o načinu života koji bitno utiče na zdravlje: o njihovim pušačkim navikama, konzumiranju alkohola, uzimanju propisanih lekova i slično. Nisu zaboravili postaviti ni pitanje o tome žive li pacijenti sami ili u zajednici s članovima porodice ili osobom koja o njima brine.
Pacijenti koji su odgovorili da se osećaju usamljeno gotovo tri puta češće bili su anksiozni i u nekom obliku depresivnog stanja, a i kvaliteta življenja bila im je znatno lošija nego kod onih koji su odgovorili da se ne osećaju usamljeno.
Nakon godinu dana se pokazalo da je usamljenost povezana sa znatno lošijim fizičkim zdravljem pacijenata.
Prethodne studije su pokazale da su žene društvenije od muškaraca, pa razdvajanje, razvod ili smrt partnera više šteti muškarcima, kažu danski naučnici.
Oni su upozorili da studija nije osmišljena kako bi pokazala utiče li i na koji način usamljenost na stopu preživljavanja među osobama s raznim oblicima srčanih tegoba te su dodali da je manjkavost njihove studije u tome što su u njoj učestvovali većinom belci, zbog čega bi u drugim rasnim grupama rezultati mogli biti drukčiji.
Kazali su da nije u potpunosti jasno da li je usamljenost prethodila bolesti ili su ljudi postali usamljeniji i izolovaniji nakon što su se kod njih razvili zdravstveni problemi.
U svakom slučaju rezultati njihove studije temelje se na mnoštvu podataka iz ranijih istraživanja koja upućuju na to da usamljenost može negativno uticati na kardiovaskularno zdravlje, hormonsko zdravlje i imunitetnu funkciju te da može da rezultira nekim nezdravim navikama, stoji u radu danskog tima.
“Puno je pokazatelja po kojima među starijim osobama raste teret usamljenosti i društvene izolacije. Sve je više podataka i o tomu da je negativan uticaj usamljenosti i društvene izolacije jednak riziku povezanom s posledicama gojaznosti”, zaključili su.
Izvor: N1/Hina
