Pet modela respiratora napravljeno je u rekordno kratkom roku, za oko mesec dana. Tim stručnjaka radio je bez dana pauze, između 10 i 15 sati dnevno. Ideja je potekla od inženjera elektrotehnike iz Instituta “Mihajlo Pupin” Ognjena Ristića.
Ristić je za RTS objasnio kako se koristi uređaj za mehaničku ventilaciju pluća.
- Ako pogledamo sam uređaj, napravili smo ga mahom da podržava sve režime koje podržava savremeni uređaj. Počeli smo od prototipa sa klipom, gdje smo negdje u prvoj trećini projekta ustanovili da on ne može da zadovolji odgovarajuće performanse. Za potrebe priključivanja na bolničku instalaciju smo razvili prototip sa proporcionalnim ventilima – rekao je Ristić.
Istakao je da je osnovni režim na kojem radi uređaj kontrola volumena, i da se na taj režim najčešće stavlja pacijent kada je sedatiran. Uređaj podržava i kontrolu pritiska. Postoji i asistirani režim.
- U svim ovim situacijama, ukoliko pacijent nije napravio dovoljan broj udaha, mašina dodaje odgovarajuće udahe koji su mu potrebni. Takođe, napravljeni su i dodatni neinvazivni režimi ventilacije – istakao je Ognjen Ristić.
Vodeći inženjer projekta Vladimir Nešić je rekao da je na respiratoru radila grupa od desetak inženjera Instituta “Mihajlo Pupin” kao i ljudi iz “Smart risrča”. Zahvalio je i određenim firmama koje su pomogle.
Kaže da sledi standardna procedura sertifikacije i da bi poslije te procedure srpski respiratori mogli da se nađu u bolnicama. Navodi da ta procedura traje oko godinu dana, a da je ubrzana procedura moguća u vanrednim stanjima.
Nešić je istakao da su uređaji veoma ozbiljno pravljeni i da su vrlo kvalitetni, tako da mogu da stanu u rang sa vodećim svjetskim respiratorima.
Kada je riječ o dijelovima koji se ne proizvode u Srbiji, kontaktirana je namjenska proizvodnja, konkretno “Prva petoletka” i dio “Trajala”.
- Pokušavamo da obezbijedimo da se što više specifičnih dijelova proizvodi u Srbiji – rekao je Nešić.
RTS
