Veličković je rođen 1935. godine u Beogradu.
Veći dio svoje karijere proveo je u Francuskoj gdje je odlikovan najvišim francuskim odlikovanjem za kulturu, “Commandeuer de l ordredes Arts et des Lettres” i viteškim ordenom Legije časti.
Prvu izložba imao je već sa 16 godina, kada se prijavio na konkurs u paviljnu “Cvjeta Zuzoric”, a koji je bio namijenjen mladim afirmisanim slikarima.
Da bi izbjegao da ga odbiju nije spominjao svoje godine, ali je u oštroj konkurenciji bio jedan od zapaženijih izlagača, pobravši brojne pohvale.
Spremao se da okuša sreću na Likovnoj akademiji, ali se po nagovoru oca upisao na arhitekturu. Kasnije je govorio da je to bilo prvi put i poslednji da je načinio kompromis.
S diplomom arhitekture odlazi u Zagreb gde je 1963. i 1964. godine radio kao saradnik Majstorske radionice Krste Hegedušica, a potom se vraća u Beograd gde je radio do svoje 31. godine.
Za profesora na École Nationale Supérieure des Beaux-Arts u Parizu Vladimir Veličković je izabran 1983. Na ovoj poziciji bio je sve do 2000. godine. U međuvremenu, 1985. je izabran za člana Srpske akademije nauka i umetnosti i dobio najviša priznanja iz oblasti kulture i umjentosti u Francuskoj, a 2005. godine je primljen i u Francusku akademiju lijepih umejtnosti. Jedan je od 10 akademika ovog odjeljenja, na poziciji br. 7. koja ima istoriju dugu dva vijeka.
Da bi pomogao mladim umjetnicima u Srbiji osnovao je fondaciju “Vladimir Veličković za crtež” koja dodjeljuje nagrade najboljim mladim umjetnicima iz oblasti likovne umjetnosti.
Na vrhuncu karijere slike Vladimira Veličkovića prodavane su i za 50.000 evra.
AGENCIJE
