Srbi, Sulejmani i Kuds
Za Amerikance i njihove saveznike, Sulejmani je bio više od političkog šejtana. Za ovdašnje suvereniste i antiglobaliste, Sulejmani je bio iranski Voja Tankosić
Za šiitski i ne baš mali deo sunitskog Bliskog istoka, ubijeni iranski general Kasem Sulejmani bio je heroj u borbi protiv hegemonije SAD i međunarodnog terorizma. Za Amerikance i njihove saveznike, Sulejmani je bio više od političkog šejtana.
Slična podela važi i među Srbima. Za ovdašnje suvereniste i antiglobaliste, Sulejmani je bio iranski Voja Tankosić.
ULOGA KUDSA U ISLAMSKOJ REVOLUCIJI NA BALKANU Revolucionarnu gardu kojoj je Sulejmani pripadao i njenu jedinicu za specijalne operacije u inostranstvu (Kuds), na čijem je čelu bio, Amerikanci su aprila prošle godine stavili na listu terorističkih organizacija. Ispostavilo se da je to bila smrtna presuda za generala. Tehnički deo egzekucije prepušten je obaveštajno-bezbednosnim mrežama i naoružanim dronovima.
Stejt department tvrdi da je Iran samo u Iraku odgovoran za smrt 603 Amerikanca, počevši od 2003. godine, a Sulejmani je u operativnom smislu bio desna ruka Teherana u tamošnjim operacijama. Kuds nije delovao samo na zaraćenom Bliskom istoku, učestvujući u borbama u Siriji, Iraku i organizujući borce Hezbolaha u Libanu, već i u Nemačkoj, Keniji, Turskoj, Bugarskoj, Bahreinu, Bosni i Hercegovini i drugim zemljama.
Epizoda ove specijalne iranske jedinice na bosansko-hercegovačkom ratištu i pokušaj Irana da izveze islamsku revoluciju na Balkan danas se nerado pominje u zvaničnim izveštajima i biografijama.
Sa srpskog stanovišta, to znači da se percepcija partnerstava ili čak savezništava ne može temeljiti isključivo na inerciji protivljenja američkoj politici i pukoj periodici geopolitičkih mena. Sviđalo se to nama ili ne, Teheran je sredinom devedesetih u Bosni bio u istom rovu sa SAD, Al Kaidom i Turskom.
Iran je tokom rata u Bosni i Hercegovini bio jedan od glavnih oslonaca vlade Alije Izetbegovića. Ovaj je, navodno, gajio izvesno gađenje prema sekularnom ustrojstvu Turske, a nije bio oduševljen ni vehabijama u Saudijskoj Arabiji. Radije je kao idealan model islamskog ustrojstva države birao teheranski model.
Podrška Teherana muslimanskim snagama u Bosni protezala se u širokom rasponu, od isporuka ogromnih količina naoružanja i vojne opreme preko Hrvatske do, kako neki izvori tvrde, pomoći za uspostavljanje kratkotrajne srpsko-muslimanske saradnje u cilju odbrane istočnog dela Mostara od hrvatskih snaga.
Nova, velelepna iranska ambasada u Sarajevu svečano je otvorena svega deset dana posle potpisivanja sporazuma u Dejtonu. „Njujork tajms“ je potom, 10. decembra 1995, objavio članak pod naslovom „Šta Iran inače radi u Bosni“ (What’s Iran Doing In Bosnia, Anyway?), izrazivši zabrinutost zbog prisustva i uticaja Teherana u Bosni i Hercegovini.
Uloga generala Sulejmanija u Bosni ipak nije poznata. Zna se da je hiljade instruktora i pripadnika Hezbolaha i Kudsa učestvovalo u obuci muslimanskih snaga i borbama sa Vojskom Republike Srpske.
Sulejmani je komandu nad Kudsom preuzeo 1997. godine. U njegovoj biografiji piše da je tokom 1990-ih godina bio komandant Iranske revolucionarne garde u pokrajini Kerman, nadomak avganistanske granice, gde je stekao reputaciju uspešnog borca protiv trgovine narkoticima, budući da se pomenuta pokrajina nalazi na samoj transverzali kojom opijum putuje iz Avganistana ka Turskoj.
STRATEG POBEDE NAD ISLAMSKOM DRŽAVOM Prema pisanju „Iran dejlija“, general Sulejmani odigrao je veliku ulogu u odbrani Irana od neprijatelja i pružanju pomoći zemljama regiona u borbi protiv američke okupacije i terorizma, što je po svemu sudeći najbliže istini.
Sulejmani je rođen 1957. godine. Vojnu karijeru započeo je u Islamskom revolucionarnom gardijskom korpusu, nakon trijumfa Islamske revolucije u Iranu 1979. godine. Glas odličnog komandanta i stratega Sulejmani je stekao u brojnim bitkama tokom osmogodišnjeg iračko-iranskog rata, vođenog osamdesetih godina.
Nakon preuzimanja komande nad Kudsom postao je jedna od vodećih figura u Iranu među onima koji su se zalagali za pružanje pomoći zemljama regiona i drugim saveznicima u suprotstavljanju stranim intervencijama. Sulejmani potom postaje ključni vojni strateg, bez kog je danas nemoguće zamisliti trijumf saveznika okupljenih oko Rusije i Sirije nad Islamskom državom u samoj Siriji i na severu Iraka, od Mosula do Alepa.
Kada se Sirija 2012. našla u vrlo teškoj situaciji, Sulejmani je angažovao dolazak šiitskih odreda iz Iraka, Libana i Avganistana. Uz kasnije angažovanje Rusije na terenu, ovi odredi odigrali su ključnu ulogu u odbrani Damaska.
Godine 2015. Sulejmani je pomagao vladi u Bagdadu da izađe na kraj s teroristima prilikom oslobađanja Tikrita i odbrane Bagdada. Lično je komandovao savezničkim trupama u borbama protiv terorista u sirijskom gradu Bukamalu u provinciji Deir ez Zoru 2017, da bi na kraju iste godine, u pismu koje je uputio Ali Hamneju, proglasio kraj Daeša.
Tokom prošle godine vrhovni vođa Ali Hamnej je generalu Sulejmaniju dodelio Orden Zulfakara, najviši iranski vojni orden. Iranska strana tvrdi da postoji više izveštaja o tome da su SAD, Saudijska Arabija i Izrael u dosluhu s teroristima planirali atentat na Sulejmanija, što se na kraju, barem u američkom slučaju, pokazalo kao tačno.
Bela kuća je preuzela odgovornost za njegovo ubistvo.
