Prvo, mogu da skladište najmanje 33% više energije po jedinici mase. Drugo, one su znatno lakše zahvaljujući činjenici da je pozitivni kraj baterije, anoda, napravljen od litijuma, umesto od grafita.
Problem sa litijum-metal baterijama je taj što često razvijaju male izbočine koje se zovu dendriti. Vremenom, dendriti mogu da probiju zaštitni film koji odvaja pozitivne i negativne krajeve baterije. Kada dve strane počnu da međusobno deluju, postoji potencijal kratkog spoja, što zauzvrat može dovesti do paljenja čitave strujne ćelije.
Sada, tim istraživača sa Univerziteta Stanford misli da su rešili taj problem. Istraživači su stvorili zaštitni sloj koji značajno ograničava rast dendrita. Sa novim filmom, tim kaže da su uspeli da naprave litijum metal bateriju koja je zadržala 85% prvobitnog kapaciteta posle 160 ciklusa punjenja. Nasuprot tome, većina trenutnih litijum-metal baterija zadržava 30% svog prvobitnog kapaciteta kada stignu do iste tačke svog životnog veka.
Svaki gedžet bi imao koristi od lakše baterije većeg kapaciteta, ali ova tehnologija bi značajno promenila pravila igre za električna vozila (EV). Kao što istraživački tim ističe, većina EV-a troši otprilike četvrtinu svog kapaciteta baterije, noseći sopstveni izvor struje. Sa litijum metal baterijama, raspon EV snaga značajno bi se povećao.
Naravno, izazov je, kao i kod većine novih tehnologija baterija, izbacivanje nove tehnike iz laboratorija na teren. Vredi napomenuti da, tim sa Stanforda kaže da zaštitni sloj prevazilazi samo „neke“ probleme povezane sa litijum-metal baterijama. Ukratko, u najboljem slučaju verovatno će proći godine pre nego što se litijum-metal baterije nađu u potrošačkoj elektronici, što podvlači činjenica da je Stanford prvi put započeo razgovor o potencijalu ove tehnologije u 2015. godini.
Izvor: Engadget
