Naučnici su još ranije iznijeli teoriju da izuzetno visok pritisak i temperatura pretvaraju vodonik i ugljenik u čvrste dijamante hiljadama kilometara ispod površine ledenih divova, ali novim istraživanjem, objavljenim u časopisu “Science Advances”, naučnici apeluju da bi “dijamantska kiša” mogla biti češća nego sto se do sada mislilo.
Uzimajući u obzir da su Neptun i Uran najčešći oblik planeta van našeg Sunčevog sistem, ova pojava bi se mogla pojaviti na širem prostoru.
Dominik Kraus, fizičar iz njemačke istraživačke laboratorije HZDR, i jedan od autora studije, rekao je da su padavine dijamanata prilično različite od kiše na Zemlji.
“Dijamantske kiše” naučnici objašnjavaju kao pojavu koja nastaje nakon što se ispod površine planeta nalazi “vruća, gusta tečnost”, koja dovodi do formiranja dijamanata koji tonu do stjenovitih jezgara više od 10.000” kilometara ispod površine.
Kako bi ponovili proces, grupa naučnika je pronašla neophodnu mješavinu ugljenika, vodonika i kiseonika u lako dostupnom izvoru – PET plastici, koja se inače koristi za svakodnevnu ambalažu hrane i tečnosti.
“Kiseonik koji je prisutan u velikim količinama na tim planetama zaista pomaže da se atomi vodonika odvoje od ugljenika, tako da je zapravo lakše da se ti dijamanti formiraju”, rekao je jedan od naučnika.
Eksperiment bi mogao da ukaže na novi način proizvodnje nanodijamanata, koji imaju širok i sve veći spektar primjena, uključujući isporuku lijekova, medicinske senzore, neinvazivnu hirurgiju i kvantnu elektroniku.
Nezavisne.
