Joakim Vujić priredio je prva “teatralna predstavlenija” u Pešti, Baji i Segedinu između 1813. i 1815, a u Zemunu 1823. godine.
Vujić je sa prekidima boravio u Srbiji od 1833. do smrti 1847. godine. Kao direktor Knjaževsko-srpskog teatra osnovao je 1834. i 1836. godine prve pozorišne grupe u Kragujevcu i Beogradu.
Bio je protivnik jezičke reforme Vuka Stefanovića Karadžića.
Joakim Vujić napisao je “Putešestvija” i 21 dramsko djelo, uključujući “Kreštalicu”, “Fernanda i Jariku”, te “Ljubovnaju zavist čerez jedne cipele”.
Do pojave Vujića, srpska pozorišna umjetnost ne susreće se sa društvenim životom Srba na način koji zavređuje značajniju pažnju.
Prva građanska predstava bila je “Kreštalica”, Augusta Kocebua, izvedena 1813. godine u Pešti, upravo Vujićevim angažovanjem.
Prvi stalni srpski teatar osnovan je u Kragujevcu 1835. godine i nazvan je Knjaževsko-srpski teatar, a osnovao ga je upravo Joakim Vujić, koji je u tom pozorištu bio: direktor, dramaturg, reditelj, prevodilac, adapter dramskih dijela, pa čak i glavni glumac.
Joakim Vujić preminuo je 8. novembra 1847. u Beogradu, na rubu bijede, čekajući izdavanje svoje nove knjige “Irina i Filandar”.
Nezavisne
