Istorija razvoja “Bube” počinje još pre Drugog svetskog rata kada je Ferdinand Porše započeo rad na svojoj viziji vozila koja bi mogla da se masovno proizvode i koja bi bilo dostupna prosečnom Nemcu.
Poršeova ideja naišla je na odobravanje Adolfa Hitlera koji je i sam bio automobilski fanatik, iako nije znao da vozi, ali koji je tada bio pod uticajem dostignuća Henrija Forda i njegove proizvodne linije za koju je saznao čitajući Fordovu biografiju.
Impresioniran Poršeovim talentom za dizajn, Hitler mu isporučuje nacrt automobila u koji se mogu smestiti dve odrasle osobe i troje dece čija je maksimalna brzina oko 40 km/h. Cena takvog automobila nije smela da premaši cenu od tadašnje cene motocikla.
Prvi prototipovi pojavili su se na putevima 1935. godine. Modeli V1 i kabriolet V2 imali su aluminijumsko telo montirano preko tradicionalno drvenih okvira. Već 1936. godine počinje da se koristi čelična konstrukcija opremeljena motorom 22 KS koji je mogao da dostigne brzinu od 40 km/h.
Sledećih 30 prototipova napravljeno je u Daimler-Benzu, fabrici koja je s teškom mukom prihvatila proizvodnju jeftinog automobila jer je to škodilo njenoj reputaciji proizvođača skupih i luksuznih vozila.
Na dan 26. maja 1938. otvara se nova fabrika a predratna proizvodnja “narodnog automobila” počinje u septembru 1939. godine, istog meseca kada je otpočeo i Drugi svetski rat, pa su tako hiljade kupaca koji su uplatili novac za ovaj auto ostalo bez svoje “Bube”.
Inače, automobil je imao sličnosti sa modelom Tatra T97, napravljenim u Čehoslovačkoj 1937. godine, ali i sa skicama mađarskog inženjera Bele Barenija objavljenim 1934. godine.
Završetkom Drugog svetskog rata Nemačka je podeljena na četiri okupacione zone, a fabrika u kojoj je pre rata započela proizvodnja “Bube” došla je u ruke Britancima.
Major Ivan Hirst doveden je da proceni mogućnost obnove proizvodnje “Bube” kao transportnog sredstva za okupacione snage.
Posleratna serijska proizvodnja započeta je 27. decembra 1945,a već 1946. godine fabrika proizvodi 1.000 automobila mesečno.
Nakon imenovanja novog generalnog direktora fabrike 1948. godine, odlučeno je da Volkswagen asortiman bude proširen. Odobrenje je dato dvema fabrikama da proizvedu prototipove verzija “Bube” kabrioleta.
Prototipovi su bili u potpunosti testirani i nakon dobijenog odobrenja od Volkswagena započeta je proizvodnja karoserije za 2.000 automobila.
Najveća promena uvedena je 1971. godine. Unapređena “Buba” posedovala je novo prednje vešanje što je omogućilo izmeštanje rezervoara za gorivo i rezervne gume, ostavljajući više prostora za prtljag.
Pokretao ju je motor od 50 KS, a promene u motoru pratile su izmene u dizajnu karoserije i enterijeru.
Buba konačno prestiže Fordov Modet T 1972. godine kao najprodavaniji automobil ikada napravljen.
Poslednja “Buba” napravljena u Nemačkoj napustila je proizvodnu traku 1978. godine, ali to ipak nije bio kraj puta za ovaj čuveni model. Proizvodnja “Bube” nastavljena je u Meksiku u fabrici koja je podignuta 1954. godine.
Dvadesetmilionita “Buba” sišla je sa meksičke proizvodne linije maja 1981. godine, a zbog velike potražnje u Evropi Volkswagen počinje da uvozi “Bubu” iz Meksika sve do 1985. godine.
Do 2003. godine proizvodnja ovog modela spala je na svega 30.000 jedinica u poređenju sa 1,3 miliona koliko je bilo proizvedeno 1971. godine. Poslednju ikada proizvedenu “Bubu” Volkswagen je poslao u svoj muzej u Volfsburgu.
Zanimljivo je da se “Buba” neko vreme sklapala i u bivšoj SFRJ, u Tvornici automobila Sarajevo (TAS), u kojoj se kasnije izrađivao i VW Golf. Proizvodnja je pokrenuta 1969, a “Bube” iz TAS-a su nosile oznake 1200 J i 1300 J.
B92.
