Jedan od najvećih pisaca srpskog realizma Milovan Glišić napisao je priču “Redak zver” u kojoj opisuje komični susret lovca Radoša u kosmajskom selu sa čudnim bićem u šumi, dlakavim i repatim djetetom koje skiči i skače.
To čudno stvorenje, tu rijetku zvijerku, kosmajski seljaci uspijevaju da uhvate i da u džaku odnesu kod sreskog načelnika da bi se najposlije utvrdilo da je u pitanju najobičniji majmun koji je utekao vlasniku, stanovitom Englezu koji je živio u Beogradu.
Ko je ludi Englez?
Ako je vjerovati tadašnjim književnim, ali i čaršijskim krugovima Glišić je kroz lik “ludog Engleza” i njegovog majmuna predstavio zapravo kralja Milana Obrenovića i njegovog kućnog ljubimca-majmunčeta Žorža. Pričalo se tada po Beogradu da je, revoltiran penzionisanjem dramaturga Narodnog pozorišta, Milovan Glišić kroz pripovjetku “Redak zver” napravio slatku osvetu kralju Milanu.
Tadašnji knez i potonji kralj Srbije Milan Obrenović za 16. rođendan 1870. godine od svoje majke Marije Obrenović dobio je neobičan i originalan poklon – malog crnog rezus majmuna po imenu Žorž kojeg je tog ljeta kupila na bazaru u Sočiju!
Kralj Milan je volio majmuna Žorža
Svi su na dvoru bili zaprepašćeni ovakvim darom, a knez Milan je bio oduševljen i odmah je prihvatio svog novog ljubimca. Pogotovo su zbog prisustva majmuna u kneževim odajama bili nezadovoljni namjesnici Milivoje Blaznavac, Jovan Ristić i Jovan Gavrilović, kao i Milanova baba Tomanija, ali nije se smjela kvariti sreća srpskog kneza i nasljednika blaženopočivšeg kneza Mihaila Obrenovića.
Milan je dopuštao Žoržu da skakuće po kneževskim odajama i hranio ga je kikirikijem i leblebijama. Dresirao ga je i nosio na ramenu dok se šetao. Na negodovanje namjesnika knez Milan se nije obazirao i čak je zabranio da se išta loše priča o majmunu Žoržu na dvoru.
Milan se od majmuna odvajao samo noću
Teška srca Milan se od svog dugorepog drugara odvajao samo noću kada bi ga posluga stavljala u veliki kavez odmah pored kneževskog garderobera.
Priča se da je budući srpski kraj bio toliko uplašen da mu neko ne naudi Žoržu da je tražio da se hrana koju je majmunče jelo prethodno proba od strane dvorske posluge!
Čaršija je bila šokirana majmunom
Srpska javnost i običan narod nije uzimao svom mladom knezu za zlo što je imao majmuna za dvorskog ljubimca, može se reći da je čaršiji to bilo čak i simpatično.
Istorija nije zabilježila šta je bilo na kraju sa majmunčetom Žoržom. Knez je ubrzo postao kralj, uslijedio je Berlinski kongres i mnoge odluke sudbinske po Srbiju, tako da o Žoržu, sve i da je htio, Milan Obrenović više nije mogao da razmišlja.
Ali je zato rezus majmunčić Žorž ostao ovjekovječen u Glišićevoj pripovijeci.
Bruka pred Englezom
Sve se lijepo na kraju završilo, a načelnik je zbog sramote pred uvaženim stranim državljaninom propisno izgrdio Radoša i ostale lovce što nisu umjeli da prepoznaju najobičnijeg majmuna.
Milan je mahao prstom
Postoji scena u priči kad Englez konačno u načelništvu pronađe svog majmuna “i grdi ga tako što mu maše prstom pred očima” a govorilo se po dvoru da se upravo tako kralj Milan zabavljao sa svojim Žoržom.
Baba protiv majmuna
Babi Tomaniji, kada je rekla da neće da gleda tu životinju u dvorskim odajama, kralj je poručio “da joj onda bolje da žmuri”.
