Ali, tokom pedesetih godina prošlog vijeka otpočeto je sa sprovođenjem veoma interesantnih testova u Volvou, poput bacanja automobila sa određene visine, zakucavanja u zid…
Tako je Volvo 1958. godine prilikom testiranja pojasa za vezivanje u dve tačke prvi put sproveo u delo ispitivanje prilikom frontalnog udara vozila, što je u suštini bio i prvi test sudara takvog tipa sa čvrstom barijerom. Potom, 1982. godine Volvo je bacio model 760 sa visine, uz opasku je da pri padu automobil dostigao brzinu od 50 km/h. Sve zarad bezbjednosnih testova…
Prelazimo unaprijed u 2000. godinu kada je Volvo otvorio specijalizovanu laboratoriju za vršenje ovakvih testova u kontrolisanim uslovima nadomak Geteburga, prenosi portal AutoRepublika.
Ovde se na nedjeljnom nivou testira deset automobila sa različitim agregatima i konfiguracijama. Staza koja se nalazi u okviru ovog opitnog centra dovoljno je dugačka da omogući vozilima mogućnost da ubrzaju do 120 km/h.
Svaki novi model Volvoa prolazi ispitivanje sa više od 100 testova sudara, s tim da su neki od njih mnogo zahtjevniji od onih koje sprovodi EuroNCAP, uz to vrše se i testovi “sjeverni jelen”, kao i prevrtanje vozila.
Svaki test sudara koji švedska marka sprovodi je kompleksan i zahtijeva pet dana posla. Potrebna su tri dana samo da se automobil pripremi, gdje se uključuje i farbanje opitnog modela najčešće u mat narandžastu boju. Potom se postavljaju kamere i drugi senzori dan prije sprovođenja testa, da bi nakon završavanja ispitivanja došlo do detaljne inspekcije vozila i lutki koje se nalaze u njemu.
