“Stojković, Stojković, šansa, goool…”
“Lažnjak” Piksija Stojkovića, a zatim i prelijepa “kifla” iz “slobodnjaka” na Bentegodiju u Veroni momenti su koji su Jugoslovenima i svima koji su u to vrijeme navijali za “plave” ulili dovoljnu količinu samopouzdanja i vjere da Osimovi momci mogu mnogo više od eliminacije Španije u osmini finala Svjetskog prvenstva 1990.
Pred izabranom selekcijom SFRJ stajala je moćna Argentina, aktuelni prvak svijeta predvođen Dijegom Armandom Maradonom.
30. jun 1990.
Stadion Artemio Franki, tada samo Komunale u Firenci… Tribine su bile krcate. S jedne strane euforični Argentinci, s druge “jugovići” i svi ostali, jer kudrava “desetka” Napolija i nije bila baš omiljena tih dana u Italiji.
“Samo ga je njegov Napulj pozdravio ovacijama”, bila je jedna od rečenica koju je izgovorio komentator Milojko Pantić, uvodeći ljude u meč decenije.
Posljednju veliku utakmicu fudbalske reprezentacije Jugoslavije!
“Gaučosi” su bili daleko od forme koja ih je četiri godine ranije dovela do krova svijeta. Štaviše, bili su užasni. Čak su jedva prošli grupu sa Kamerunom, Rumunima i Sovjetima, dok su se protiv Brazila u osmini finala, prema svjedočenjima aktera utakmice, koristili i nekim vrlo ružnim metodama.
Ali, tim čije su boje branili Maradona, Buručaga, Kaniđa, Troljo, Dezoti, Ruđeri, Olartikoečea – nije bio za potcjenjivanje.
Jugoslavija je odigrala nevjerovatnih 120 minuta i ako je skoro 90 igrala sa igračem manje zbog isključenja Refika Šabanadžovića u 31. minutu. Ekspresna dva žuta za Zvezdinog defanzivca samo su doprinijeli da “plavi” još silnije krenu na Argentince.
Plesali su po terenu Piksi Stojković i Safet Sušić, a vrhunac svega bila je prilika stvorena za Dejana Savićevića pred kraj produžetaka, kada je “genije” iz vrlo povoljne pozicije prebacio gol… Ostalo je 0:0.
Penali…
Stojković je prvi uzeo loptu i pogodio prečku. Kada je Tomislav Ivković OPET odbranio penal Maradoni i stvari doveo u ravan, a koji minut kasnije i Troljo propustio priliku sa “bijele tačke”, djelovalo je da će “plavi” u polufinale. Nažalost, uslijedio je katastrofalan šut Dragoljuba Brnovića, a potom i odbrana sjajnog Serđa Gojkočee poslije udarca Faruka Hadžibegića.. Slaba utjeha je što su Prosinečki i Savićević bili precizni, s druge strane Argentinci su ih imali trojicu – Serizuelu, Buručagu i Dezotija.
Jugosloveni su ostali na koljenima, uplakani na travi stadiona Fiorentine, kao da su znali da nikada više zajedno neće biti dio velikog takmičenja.
mondo.rs
