Božana Đuzelović, viši kustos etnolog u Muzeju Hercegovine, kaže da je ova ustanova dio partnerstva u kome, osim “Slow Fooda”, učestvuju Centar srednjih škola Trebinje, Foto-kino klub Trebinje i poljoprivredni klaster “Stara Hercegovina”.
“Akcenat je bio na tome da se što više mladih ljudi upozna sa našom tradicionalnom ishranom, a u toku projekta smo došli na ideju da sir iz mijeha uvrstimo na preliminarnu listu nematerijalnog nasljeđa BiH, pa smo mi iz muzeja obradili sve raspoložive podatke i poslali ih Centru za nematerijalno nasljeđe u Banjaluci”, kaže Đuzelovićeva.
Iz Banjaluke je po proceduri sve stiglo do komisije UNESCO-a, tako da se sir iz mijeha sada nalazi na preliminarnoj listi nematerijalnog nasljeđa.
U trebinjskom “Slow Foodu”, gdje su do sada pokretali inicijative za zaštitu mnogih prehrambenih proizvoda, kažu da su mnoge vrste hrane najprije spasene od odumiranja, a onda su i sertifikovane kao zdrave i autohtone.
“Tu su grah poljak, kukuruz stodanak, boranija roga, paradajz jabučar, ali i sir škripavac, kao i kajmak i sir iz mijeha, koji su stari i bili pomalo zaboravljeni hercegovački proizvodi, ali su ipak opstali zahvaljujući jakim naporima pojedinaca da očuvaju njihovu proizvodnju”, kažu u “Slow Foodu”.
Božana Đuzelović o siru iz mijeha dodaje da dokazi o autohtonosti i starom porijeklu ovog proizvoda datiraju još iz srednjeg vijeka, a što je najzanimljivije, tehnologija njegove proizvodnje se nije mijenjala da današnjih dana.
“Postoje materijalni dokazi da se sir iz mijeha pominje još u 14. vijeku, o čemu govore podaci iz Dubrovačkog arhiva”, kaže Đuzelovićeva, objašnjavajući da je proces pravljenja ove namirnice potekao od stočara koji su zbog potrebe čuvanja sira u ljetnim mjesecima stavljali male grudvice u kozje i ovčje mjehove i zatim ih zatvarali.
Mijeh se prije upotrebe stavljao na dim da se prosuši i na taj način se sterilisao, a onda se u njega stavljao sir i sve bi se dobro zapečetilo da tako odstoji dva do tri mjeseca, što bi predstavljao dobar izvor ishrane u zimskim mjesecima.
Iako ova namirnica apsolutno zadovoljava kriterijum autentičnosti i kontinuiteta, a na isti način se proizvodi i danas, što mu daje specifičnosti, Đuzelovićeva dodaje da je za cjelokupan proces zaštite potreban duži period, jer je tek dospio na preliminarnu listu, a onda BiH treba da ga kandiduje na opštoj listi UNESCO-a.
Ipak, u Trebinju su svi ubijeđeni da će se to uskoro desiti, što bi dalo velike benefite i proizvođačima i gradu Trebinju.
Proizvođači sve prodaju na kućnom pragu
Božana Đuzelović kaže da je hercegovački sir iz mijeha, specifičnog ukusa i mirisa, i nakon viševjekovnog perioda, prava delicija na hercegovačkim trpezama, pa je veoma tražen i u restoranima i u trgovinama.
“Iako je možda najpoznatiji sir iz mijeha sa područja Nevesinja, sve vrste ove delicije su izuzetno kvalitetne i vrlo tražene, pa svi oni koji ga proizvode mogu na kućnom pragu prodati sve”, kaže Đuzelovićeva.
Nezavisne.com
