Vladika Amfilohije bio je u hijerarhiji SPC drugi čovek posle patrijarha Irineja, a svojim porukama i pojavom decenijama nikoga nije ostavljao ravnodušnim.
Bio je poštovan i voljen.
Do poslednjeg dana se borio za Mitropoliju i za Srpsku crkvu u Crnoj Gori, za Kosovo i Metohiju u sastavu Srbije, za očuvanje srpskog identiteta i dostojanstvo Srba i Crnogoroca pravoslavaca u Crnoj Gori.
Bio je protiv raspada Jugoslavije i zagovarao je ujedinjenje srpskih teritorija.
Amfilohije pripada onoj grupi pravoslavnih sveštenika koji nije priznavao legitimnost Crnogorske pravoslavne crkve, ali ni postojanje Crnogoraca kao nacije, zasebne od Srba.
Protivio se, javno, i samostalnosti Crne Gore i pristupanju te zemlje NATO paktu, dok je priznanje jednostrano proglašene kosovske nezavisnosti od Podgorice nazvao izdajom.
Bistre pameti i oštrog jezika, mitrpolit, koji je posedovao najviše teološko i filozofsko obrazovanje, nije se povlačio pred autoritetima.
Rođen je 7. januara 1938. godine u zaseoku Bara Radovića, u Donjoj Morači kod Kolašina.
Diplomirao je na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu, a pet godina kasnije se zamonašio i uzeo ime Amfilohije (u prevodu dva voda vojske).
Postdiplomske studije je pohađao u Bernu i Rimu, a doktorsku disertaciju je odbranio u Atini.
Od 1991. godine je mitropolit crnogorsko-primorsko-skenderijsko-brdski-zetski i egzarh pećkog trona.
Govorio je ruski, grčki, italijanski, nemački i francuski jezik.
Imao je dobre i intenzivne kontakte sa aktuelnim papom Franjom, a na Cetinju je ugostio patrijarha moskovskog i cele Rusije Kirila i svog druga i prijatelja sa studija patrjarha vaseljenskog.
