Početkom 1938. godine Hitler je političkim i propagandnim manevrom prisilio sopstvenog ministra rata Vernera fon Blomberga na ostavku, pustivši u javnost policijski dosije koji je otkrio da je njegova supruga bila prostitutka. Načelnika glavnog štaba Vernera fon Friča smenio je nakon što je stranačka vojska njegove Nacional-socijalističke partije iznela optužbe da ima homoseksualne odnose.
Obe funkcije su ukinute i ustanovljeno je vrhovno zapovedništvo. No iako je Vrhovna komanda Vermahta imala nominalni nadzor nad oružanim snagama, titulu vrhovnog zapovednika uzeo je Hitler, a i zapovednici mornarice, vojske i vazduhoplovstva su i formalno odgovarali njemu.
No, i Hitler, kao vrhovni zapovednik, odgovarao je kancelaru – Hitleru, a kancelar je, pak, odgovarao predsedniku, odnosno funkciji koja ju je nasledila, Fireru – ponovo Hitleru.
Hitler je od početka svog političkog delovanja najavljivao osvajanja, progon neistomišljenika i obračun sa Jevrejima bio je jasan nagoveštaj zla u usponu, no mnogi u Nemačkoj, ali i inostranstvu, videli su Hitlera kao vođu koji pruža Nemačkoj stabilnost u burnom razdoblju u kojem su se nizali vanredni izbori i snažnu branu od komunizma.
Iako je, čim je došao na vlast zabranio druge strane, neistomišljenike proganjao i likvidirao, a prve logore počeo da otvara daleko pre početka Drugog svetskog rata, još 1938. uspevao je da uveri strane sile kako je jamac mira.
Čak i nakon što je počeo da drastično jača nemačku vojsku, i nakon što je anektirao Austriju, Hitler je u Minhenu potpisao sporazum s Francuskom i Velikom Britanijom kojom mu je dopuštena aneksija Sudetske oblasti u Čehoslovačkoj.
Tek godinu dana kasnije, kada su nemački vojnici odeveni u poljske uniforme inscenirali napad na radiostanicu u Danzingu (Gdanjsku), što je Hitleru poslužio kao povod za napad, Zapad više nije mogao da ćuti i objavili su rat Nemačkoj. No, i tada su prošli nedelje i meseci pre ikakve konkretne akcije. A u tim nedeljama i mesecima, Hitler je već pregazio Poljsku i okrenuo svoju vojsku prema Francuskoj.
