Tako im je prošle godine, u grijnoj sezoni svakoga dana u prosjeku iz mreže curilo 830 kubika vode (830.000 litara). Svaki taj izgubljeni kubni metar vode ih je koštao 4,5 KM jer je voda morala ponovo da se upumpa u sistem, da se zagrije i tehnički pripremi.
Iz informacije o poslovanju preduzeća za 2020. godinu o kojoj će odbornici Skupštine grada diskutovati na narednoj sjednici se navodi kako su najveći gubici bili u oktobru prošle godine gdje je na dnevnom nivou nestajalo 1.100 kubnih metara.
„Ovo su kritični podati i navode na to da je rekonstrukcija vrelovoda neophodna i da treba da predstavlja primarnu aktivnost u narednim godinama. I pored velikog broja sanacija na mreži, koji takođe predstavljaju veliki trošak, gubici su značajni“, stoji u dokumentu koji potpisuje predsjednik Upravnog odbora „Eko Toplana“ Borko Torbica.
O problemu sa gubicima fosta govori i podatak o broju intervencija nanjihovoj sanaciji a kojih je u prošloj godini bilo čak 211.
Međutim, pored gubitaka u vodi, sve je izraženiji problem u radu toplotnih podstanica, gdj ene postoji mogućnost kvalitetnog regulisanja energije zbog nedostatka opreme.
„Energetske gubitke trenutno nije moguće tačno utvrditi upravo iz razloga ne postojanja mjernih mjesta na distributivnoj mreži i to je jedan od bitnih segmenata u koji treba ulagati u narednim godinama“, stoji u Informaciji.
Inače zvanični podaci pokazuju kako se trošak dopune vode mjesečno kreće između 50.000 i 70.000 maraka. Dio vode se uzima iz vodozahvata na Vrbasu a veći dio iz gradskog vodovoda, piše “Capital.ba“.
Kako bi se smanjila „zavisnost“ prema vodovodu u planu je da se izradi novi projekat vodozahvata te nabave i ugrade pumpe većeg kapaciteta.
Te investicije bi „Eko Toplane“ koštale 65.000 maraka, a njihova procjena je da se učešče vode iz grdskog vodovoda na taj način može smanjiti za 50 odsto.
Planirana je i nabavka softvera kojim bi se smanjile uštede na proizvodnji energije, kao i rekonstrukcija 34 toplotne podstanice.
