Zorko je prokomentarisao nemoć nekadašnjeg prvaka Evrope Cibone protiv Mege Bemaks sa 87:76 u Zagrebu prošle nedelje.
Srpski tim je imao već u prvoj četvrtini ogromnih 19 poena prednosti (28:9), da bi u drugom poluvremenu ta razlika dostigla i neverovatnih +29 (70:41).
To je nateralo Zorka da se kritički osvrne na stanje u zagrebačkoj i hrvatskoj košarci, ali na potpuno pogrešan, sramotan način.
Urednik jedne od prestižnijih hrvatskih sportskih redakcija je “svoj” klub kritikovao uz pomoć ponižavanja protivnika, koji je, da podsetimo, vodio 29 razlike usred Zagreba.
“Hhrvatski prvak Cibona pretrpela je jednu od najsramotnijih večeri u klupskoj istoriji. Veća blamaža još je sramotna ćutanja nakon te večeri srama 7. februara 2020. Greh ćutanja, nečinjenja, nezainteresovanosti. Cibona je kod kuće izgubila od Mege u vrlo bitnoj utakmici kojom je trebalo da osigura ostanak u ABA ligi. U meču u kojem su rešavali regionalni status gubili su 40 razlike”, piše Zorko i nastavlja.
“Cibona, simbol i ponos Zagreba, klub koji je upravo pre 40 godina, u finalu Kupa Jugoslavije 1980. godine u Vukovaru, u tada novoj dvorani u Borovu Naselju, osvojio prvi veliki trofej protiv aktualnog evropskog prvaka Bosne i najavio velike dane – zlatne osamdesete s tri naslova prvaka Jugoslavije, dva Kupa kupova i dva naslova prvaka Evrope 1985. i 1986. godine”.
A onda kolega iz Zagreba prelazi granicu dobrog ukusa.
“Ta velika Cibona, 40 godina kasnije, u Draženovu domu, koji je i izgrađen na danima ponosa i slave, gubi sa 40 razlike od Mege, jedne menadžerske, cirkuske ekipe čiji su “dress code” roze gaće i žute majice, one koju se s pravom naziva – seljačke radne zadruge”.
Zorko se tu ne zaustavlja već vređa i srpska naselja i gradove.
“Bilo bi uvredljivo trošiti vreme na ‘guglanje’ zašto se ta cirkuska družina zove Mega Basket, Mega Vizura ili Mega Bemaks, da li je iz Mitrovice, Rakovice ili neke druge selendre.
Tužna je istina da takav roze-žuti cirkus uopšte ima čast igrati u Draženovom domu i da u njemu dominira nad Cibonom sa 40 poena razlike i da nakon takve blamaže nema nikakve reakcije – ni od igrača, ni trenera, ni vođstva kluba, navijača ili nas medija, konačno ni od onih koji sve to skupa plaćaju, građana Zagreba.
Svima je to postalo ‘normalno’, gubiti od Mege sa 40 razlike i zbrajati bodove za ostanak u društvu velikana: Igokee iz Aleksandrovca, FMP-a (ili SRZ-a II, još jedne seljačko-radne zadruge), roze-žute Mege, Krke iz Novog Mesta, Primorske Koper i još jednog devastiranog velikana, ali bez navodnika, KK Zadra iz košarkaškog grada Zadra”.
Potom se Zorko konačno malo više bavi svojom okolinom, ali se opet bez ikakvog razloga vraća na Megu i još gore, proziva jednog od najuticajnijih košarkaških menadžera u ovom delu sveta.
“I što se raspredaju priče o interesima i kombinacijama s gazdom Mege, menadžerom Miodragom Ražnatovićem zvanim Miško, rođakom rođakom ratnog zločinca, ubice i pljačkaša Arkana, velikim prijateljem njegove udovice Cece koju dragi Miško naziva “srpskom Rijanom i ponosi se “što nosimo isto prezime”, koga čeka VIP loža u svakoj hrvatskoj dvorani i koji kontroliše karijere brojnih hrvatskih igrača. I to koga briga, glavno da se vrti lova”, završava Mario Zorko.
Mi možemo samo da pohvalimo sve hrvatske kolege koje su osudile ovakav komentar iz Zagreba.
