Međutim, manje se zna o tome kako visoka konzumacija šećera tokom djetinjstva utiče na razvoj mozga, posebno regije za koju se vjeruje kako su izuzetno važne za učenje i pamćenje.
Istraživanje koje su vodili naučnici Univerziteta Georgia u saradnji sa istraživačkom grupom Univerziteta Južne Kalifornije na modelu glodara pokazalo je da svakodnevna konzumacija pića zaslađenih šećerom tokom adolescencije smanjuje sposobnost učenja i pamćenja tokom odrasle dobi.
Grupa je nadalje pokazala da promjene među bakterijama u crijevima mogu biti ključ za oštećenje pamćenja izazvanog šećerom.
Podržavajući ovu tezu, naučnici su otkrili da su slični deficiti pamćenja uočeni čak i kada su bakterije, inače nazvane Parabacteroides, eksperimentalno ”obogaćene” u crijevima životinja koje nikada nisu ni konzumirale šećer.
“Šećer u ranoj dobi povećao je nivoe ovih bakterija, a što su ti nivoi bili veći, to su životinje bile lošije u obavljanju određenih zadataka. Otkrili smo da je sama bakterija dovoljna da oslabi pamćenje na isti način kao šećer, ali je takođe narušila i druge vrste funkcija pamćenja”, rekla je Emili Nobl, docentkinja na UGA College of Family and Consumer Sciences.
Tokom sprovođenja spomenute studije, pacovi su dobili smjesu od šećera, što je usporedivo s komercijalno dostupnim pićima zaslađenim šećerom. Zatim su izvodili zadatak dizajniran za mjerenje epizodne kontekstualne memorije ili prisjećanje na kontekst u kojem su prije vidjeli poznati objekat.
“Otkrili smo da su pacovi koji su u ranom životnom dobu konzumirali šećer imali oslabljenu sposobnost prepoznavanja da li je neki predmet nov u određenom kontekstu, što je zadatak koji su pacovi koji nisu konzumirali šećer mogli da obave”, objasnila je Nobl.
Drugi zadatak mjerio je osnovnu memoriju prepoznavanja, odnosno memorijsku funkciju koja uključuje sposobnost životinja da prepoznaju nešto što su ranije videle. U ovom zadatku šećer nije imao uticaja na pamćenje prepoznavanja životinja.
(b92)
