Kako prenosi Gardijan, njegova ćerka Sumaja Džamal potvrdila je da je uzrok smrti bio rak prostate. Tokom karijere koja je trajala sedam decenija, Džamal je hvaljen zbog svoje sposobnosti da prevaziđe žanrove, kombinujući minimalizam, klasiku, modernizam, pop i druge.
Zbog sposobnosti da uvodi inovacije i utiče na druge muzičare, Ahmada su poredili sa pijanistom Telonijusom Monkom, dok su njegove klavirske fraze i deonice semplovali muzičari popput La Soula, Džej Zija, Komona i Nasa. Čuveni džez trubač Majls Dejvis naveo je Džamala kao jednog od muzičara koji su najviše uticali na njegov muzički razvoj.
”Sva moja inspiracija dolazi od Ahmada Džamala. Razbio me je svojim konceptom prostora u muzici, lakoćom dodira i načinom na koji je formirao note, akorde i harmonije”, rekao je Dejvis.
Rođen kao Frederik Rasel Džons u Pitsburgu 1930. godine, Džamal je počeo da svira muziku sa tri godine, a da komponuje sa 10 godina. Privukla su ga dela francuskih klasičnih kompozitora Morisa Ravela i Kloda Debisija, a u ranim tinejdžerskim godinama nastupao je u noćnim klubovima. Nakon što se oženio, nastanio se u Čikagu 1950. godine i prešao na islam, a potom postao jedan od prvih afroameričkih izvođača koji je javno govorio o svojoj muslimanskoj veri.
“Nisam usvojio ime Ahmad Džamal. To je deo mog porekla i nasleđa. Ponovo sam uspostavio svoje prvobitno ime. Vratio sam se svojoj ‘lozi i smokvi’ ”, rekao je. Među značajnijim albumima koje je objavio su ”Ahmad Jamal at the Pershing: But Not For Me”, koji je prodat u milion primeraka, kao i ”The Awakening”, koji je snimio sa basistom Džamilom Naserom i bubnjarom Frenkom Gantom. Tokom 1980-ih i 90-ih, Džamal je nastavio da nastupa i objavio nekoliko “živih” albuma, učvršćujući svoju reputaciju jednog od najboljih živih džez izvođača. Nacionalna zadužbina za umetnost ga je proglasila za majstora džeza 1994. i osvojio je Gremi za životno delo 2017. godine.
