Igumanija manastira Uspenja Presvete Bogorodice u Đakovici, monahinja Teoktista, preminula je nakon duže i teške bolesti, saopštila je Eparhija raško-prizrenska.
Svetu zaupokojenu Liturgiju sa početkom u 9 časova služiće Episkop raško-prizrenski Teodosije. U nastavku Svete Liturgije biće služeno opelo, nakon čega će telo visokoprepodobne mati Teoktiste biti sahranjeno u porti manastira u Đakovici.
Preminula monahinja Teoktista, igumanija manastira Uspenja Presvete Bogorodice u Đakovici
Mati Teoktista, rođena je 12. jula 1936. godine u đakovičkom selu Biteš od oca Pavića i majke Milice. Bila je najmlađe od šestoro dece pobožne porodice Kastratović. Na krštenju, u hramu, koji će skoro posle osam decenija postati manastir njenog pokajanja, od kuma crkvenjaka dobija ime Poleksija.
Neposredno po izbijanju Drugog svetskog rata, njena porodica prelazi u selo Zagorje u beranskom kraju, gde sestra Poleksija (Poljka) završava četvorogodišnju osnovnu školu, a zatim i osmogodišnju u Beranama.
Gimnaziju sa malom maturom završava u Peći, dok je više razrede i veliku maturu polagala u Višegradu. Nakon toga u Tuzli pohađa tromesečni pedagoški tečaj i sedsm godina radi kao učiteljica u Bosni i Hercegovini. Po povratku na Kosovo i Metohiju odlazi u Prizren i u međuvremenu vanredno završivši Pedagošku akademiju, narednih petnaest godina radi kao učiteljica u okolnim školama Prizrenskog okruga.
U tom periodu, tri godine je radila u albanskoj školi u dragaškom selu Brodosavce, predajući srpski jezik albanskoj deci. Nakon dvadeset i dve godine učiteljskog posla dobija otkaz, pošto nije želela da se učlani u Komunističku partiju, birajući Crkvu i nebesko pre zemaljskog.
Tada s blagoslovom patrijarha Pavla, tadašnjeg episkopa raško-prizrenskog, dolazi da živi pri hramu Uspenja Presvete Bogorodice u Đakovici, kod svojih kumova. Tu ostaje posvećena Presvetoj Bogorodici, koja ju je molitveno krepila, naredne četiri decenije, moleći se Bogu, zvoneći i čuvajući svetinju.
Godine rata na Kosovu i Metohiji 1998-1999, kao i posleratne godine provela je uz svoju crkvu u Đakovici u kojoj je pružala utočište nevoljnicima, hrabrila narod, molila se uz suze Bogu da sačuva narod i njen hram. U to vreme joj se pridružilo još pet starijih žena Srpkinja iz Đakovice koje su molitveno, pod zaštitom italijanskog KFOR-a živele pri hramu u Đakovici, podnoseći mnoge nevolje i opasnosti.
Igumanija manastira je postala 2009. godine
