Pored nepregledne vode i teških uslova, ni vrijeme nije saveznik spasiocima, a vjeruje se da u podmornici ima dovoljno kiseonika da potraje do sutra.
Malu nadu ipak budi vijest da su kanadske vojne službe detektovale podvodne zvuke u udaljenom dijelu sjevernog Atlantika.
Saopštenje američke obalske straže nije dalo više detalja o tome šta misle odakle bi ti zvuci mogli da potiču, ali je ovim kratkim izvještajem ipak pružen tračak nade porodicama putnika u podmornici, kao i svima ostalima koji se nadaju njihovom bezbjednom povratku.
U podmornici su Stokton Raš, osnivač kompanije “OceanGate”, koja organizuje ekspediciju, zatim britanski milijarder Hamiš Harding, otac i sin iz jedne od najbogatijih pakistanskih porodica Šahzada i Sulejman Davud, kao i stručnjak za “Titanik” Pol Anri Naržole.
I dalje ostaje pitanje na koji način bi spasilački timovi mogli da dosegnu podmornicu, koja bi mogla biti i na dubini od oko 3.800 metara, blizu olupine “Titanika”.
Obalska straža SAD u saopštenju je navela da su Kanađani “registrovali podvodne zvuke u oblasti koja se pretražuje, a nakon što je tamo poslat robot uz negativne rezultate, potraga je nastavljena”, prenio je AP.
Američki zvaničnici saopštili su ovo nakon što je list “Rolling Stones” naveo da su spasioci “čuli lupanje u tom području na svakih pola sata”.
U podvodnim nesrećama, kada posada ne može da komunicira sa ljudima na površini, oslanja se najčešće na lupanje kako bi sonarni radari mogli da detektuju ove zvukove.
Prema nekim informacijama, postojala su značajna upozorenja o bezbjednosti plovila i tokom procesa same proizvodnje.
Dejvid Lokridž, bivši direktor morskih operacija u kompaniji “OceanGate”, saznao je da će proizvođač prozora za prikaz sertifikovati isti samo do dubine od 1.300 metara zbog eksperimentalnog dizajna koji je obezbijedio “OceanGate”, a koji je bio van standarda za prozore pod pritiskom za ljudsku okupaciju.
“OceanGate” je odbio da plati proizvođaču da izgradi prozor za prikaz koji bi zadovoljio potrebnu dubinu od 4.000 metara. Lokridž je dobio otkaz nakon svega, a slučaj između njega i “OceanGatea” nije dalje napredovao. Nekoliko mjeseci kasnije dvije strane su se nagodile.
Podmornica “Titan” dio je misije koju predvodi kompanija “OceanGate”, a cilj putnika bio je da posjete olupine čuvenog broda “Titanik” i zabilježe ono što su vidjeli na jedinstvenom putovanju.
Podmornicu traže oko 700 kilometara južno od Sent Džonsa, odnosno Njufaundlenda. Američka obalska straža poslala je letjelice, a pridružili su joj se i kanadski avioni od kojih su neki opremljeni podvodnim sonarom. Sonarne bove su takođe raspoređene u tom području.
Brod “Polarni princ”, koji je bio zadužen za praćenje podmornice, izgubio je kontakt s njom oko sat i 45 minuta nakon što je porinuta u nedjelju.
U podmornici je bilo dovoljno kiseonika za četiri dana, rekao je za AP Dejvid Konkenon, savjetnik u kompaniji “OceanGate”.
Podmornica je dizajnirana tako da može da primi tačno pet osoba dnevno, u njoj nema stolica niti bilo kakvih sjedišta, a putnici sjede na podu, bez cipela, skrštenih nogu. Na prednjoj strani je mali toalet.
Karte za ovu misiju koštaju 250.000 dolara, i tu je uključeno osmodnevno putovanje uz ronjenje do olupine “Titanika”.
Koliko je ova ekspedicija opasna, svjedoči i izjava Majka Rajsa, pisca i producenta iz Njujorka, koji je prošle godine išao “Titanom”.
“Potpisujete ugovor o odricanju od odgovornosti, u kome se nekoliko puta navodi da biste mogli umrijeti na putovanju. Na prvoj stranici pominju smrt tri puta, tako da nikada ne prestanete da mislite o tome. Dok sam ulazio u podmornicu, pomislio sam da bi to mogao biti moj kraj”, opisao je Rajs za BBC prošlogodišnje iskustvo. (Euronews, B92)
