Navršilo se 16 godina od ubistva Milana Vukelića (47) iz Banjaluke, a MUP RS i Okružno javno tužilaštvo u Banjaluci još nisu otkrili ko je naručio i izvršio ovaj monstruozni zločin.
Vukelić, građevinski inženjer, ubijen je 6. novembra 2007. u eksploziji auto-bombe dok je “ford fiestom” prolazio pored zgrade MUP-a RS i OŠ “Branko Radičević” u naselju Starčevica. Bomba je bila podmetnuta pod vozačevo sjedište i aktivirana je iz daljine. Zajedno s Vukelićem u “fiesti” su se vozili Slava Pepinović i Tomislav Dobrnjac, koji su čudom preživjeli eksploziju, ali je Dobrnjac ostao bez obje noge. Nesrećni čovjek je preminuo 2019. godine u 73. godini života, a da pravdu nije dočekao.
Jedan od najkontroveznijih slučajeva u RS
Ubistvo Vukelića važi za jedan od najkontroveznijih slučajeva u Republici Srpskoj, jer se vjeruje da iza zločina stoji “građevinska mafija”. Vukelić je prije smrti javno govorio o postojanju takve mafije. Nadležnom tužilaštvu podnio je desetak krivičnih prijava o navodnim nezakonitostima u Zavodu za izgradnju Banjaluka (ZIBL), u kojem je radio više od dvije decenije i obavljao nekoliko odgovornih funkcija.
Zbog svega je bio u otvorenom sukobu sa nekoliko rukovodilaca ZIBL-a, koji se bavi nadzorom i stručnim poslovima na izgradnji stambenih i javnih objekata u gradu.
Vukelić je upozoravao da je izložen velikim pritiscima i prijetnjama, ali je i sam privođen zbog navodnih prijetnji ljudima iz ZIBL-a.
Nakon privođenja je tvrdio da su mu inspektori MUP RS prijetili i upozoravali ga da pazi šta priča i piše. Da mu je, prije ubistva, bezbjednost bila ugrožena govori i to da mu je u maju 2007. zapaljen automobil pred zgradom u kojoj je stanovao. U avgustu je zapaljena kuća njegove majke u koju je ubačen molotovljev koktel, nakon čega je Vukelić govorio da je sljedeća “njegova glava”.
Troma istraga
Istraga ovog ubistva važi za jedan od najobimnijih predmeta na kojima je MUP RS radio. Nesporno je utvrđeno da je pod automobil podmetnuta bomba sa oko 800 grama TNT, te da je aktivirana iz daljine. Radilo se o bombi ručne izrade, koja je bila napunjena ekserima i metalnim opiljcima da bi se pojačala njena ubojitost. Koliko je eksplozija bila jaka svjedoči i činjenica da je Vukelić bio doslovno raznesen, a dijelovi tijela bili su razbacani u prečniku od 100 metara od mjesta eksplozije.
Istraga se kretala u više pravaca. Prema podacima MUP-a RS ispitano je više od 200 osoba. Saslušavane su Vukelićeve kolege, komšije, rukovodioci ZIBL-a, policijski inspektori, kriminalci, ljudi s kojima se sukobljavao, “stručnjaci” za eksploziv, za koje se smatralo da imaju iskustva sa izradom bombi kakvom je Vukelić ubijen.
Poligrafski je ispitano dvadesetak osoba, ali bez rezultata. Naloženo je i urađeno na stotine vještačenja, u pomoć je pozivan američki FBI, kao i razne evropske policijske agencije, ali ni to nije pomoglo u otkrivanja dokaza koji bi doveli do procesuiranja ubica.
Vukelićeva sestra sumnja u dobre namjere policije
Svojevremno je raspisana i novčana nagradu u iznosu od 100.000 KM za informacije koje bi dovele do hapšenja i procesuiranja odgovornih. Tim povodom je bilo i određenih prijava i informacija, za koje se ispostavilo da nisu dale konkretne rezultate.
Svake godine na godišnjicu ubistva iz tužilaštva i policije mogu se čuti odgovori da je istraga u toku, međutim konkretne istražne radnje godinama nisu preduzimane.
Vukelićeva porodica, njegova sestra Ljiljana Todorović više puta je javno isticala da policija zna ko stoji iza zločina, ali se plaši da nalogodavci uživaju njihovu zaštitu.
Iza Vukelića su ostali supruga i četvoro djece iz dva braka.
