Ferrari 250 GTO Bianco Speciale je gotovo u potpunosti originalan – i jedini primjerak koji je iz fabrike izašao u ovoj boji.
Savršeno očuvan i potpuno nerenoviran Ferrari 250 GTO iz 1962. godine ponuđen je na prodaju.
Zvezda aukcije kuće Mecum Auctions, koja se održava u Kisimiju na Floridi od 6. do 18. januara, mogla bi da premaši 70 miliona dolara (60 miliona evra).
Zašto toliko? Ovaj konkretni automobil – sa brojem šasije 3729GT – ofarban je u rijetku Ferrarijevu boju Bianco Speciale.
Riječ je o jedinstvenom primjerku, ne samo zbog boje, već i zbog bogate trkačke istorije i izuzetnog stanja u kojem se nalazi.
Model 250 GTO mnogi smatraju ultimativnim Ferrarijem. Proizveden u nešto manje od 40 primjeraka između 1962. i 1964. godine, stvoren je specijalno za Međunarodno GT prvenstvo, kombinujući aerodinamiku sa već legendarnom mehanikom.
Ispod dugog aluminijumskog poklopca motora nalazi se V12 agregat tipa 168/62 Comp, razvijen u Ferrariju i izrađen kod Skaljetija.
Motor, zapremine 3.0 litra, proizvodi oko 300 konjskih snaga. Uparen sa petostepenim manuelnim mjenjačem, ovaj agregat je obezbjeđivao izuzetne performanse za to vrijeme, uz izuzetnu izdržljivost na dugim trkama.
Ono što šasiju 3729GT čini zaista posebnom jeste njena konfiguracija.
To je jedini Fereari 250 GTO koji je iz fabrike isporučen u bijeloj boji, po želji prvog vlasnika, Britanca Džona Kumbsa, poznatog vlasnika tima i istančanog poznavaoca svijeta automobilskih trka.
Kumbs je uveo nekoliko funkcionalnih modifikacija koje su i danas prisutne, poput otvora na haubi, trećeg usisnika vazduha na blatobranu i ventilacionog kanala kabine povezanog sa prednjim farom – detalja koji ukazuju na stvarnu trkačku upotrebu, a ne na muzejski eksponat.
Automobil ima impresivnu trkačku biografiju. Ovaj Ferrari, u specijalnoj nijansi bijele, ostvario je pobedu u klasi i zabilježio brojna druga mjesta, takmičeći se na najvažnijim britanskim i evropskim stazama.
Za upravljačem su sjedili vozači kao što su Grejem Hil, Džek Sirs, Majk Parks, Roj Salvadori i Riči Ginter.
Tokom 1962. i 1963. godine zauzeo je drugo mjesto u generalnom plasmanu na trci RAC Tourist Trophy u Gudvudu, koja je bodovana za FIA GT šampionat, direktno doprinevši Ferrarijevim svjetskim uspjesima.
Bio je toliko napredan da je čak pozajmljen Jaguarovom trkačkom odjeljenju radi uporednih testova, koji su pokazali jasnu prednost u odnosu na E-Type.
Poslije završetka trkačke karijere, automobil je imao nekoliko značajnih vlasnika, među kojima je bio i sam Džek Sirs, koji ga je posjedovao gotovo trideset godina.
Od 1999. godine dio je kolekcije Džona Širlija.
Tokom tog perioda vraćen je u originalnu bijelu boju i redovno je učestvovao na prestižnim događajima kao što su Pebl Bič konkurs elegancije, Kavalino Klasik i Gudvud Rivajvl.
Nikada nije bio podvrgnut invazivnoj restauraciji, već je održavan, popravljan i dotjerivan samo kada je to bilo potrebno, zadržavši izuzetan nivo originalnosti, potvrđen u Ferrarijevom odjeljenju za klasične automobile.
Upravo ta istorija značajno doprinosi procijenjenoj vrijednosti ovog 250 GTO.
Iako američka aukcijska kuća nije zvanično objavila procjenu, prema mišljenju stručnjaka, automobil bi mogao da bude prodat za iznos veoma blizak cifri od 70 miliona dolara.
Nezavisne.com
