U srcu Gruzije ponosno se izdiže impozantna prirodna formacija poznata kao Katskhi Pillar (Katski stub).
Ova impresivna stena, visoka čak 40 metara, štiti najizolovaniju crkvu na svetu, koja poput magneta privlači pažnju vernika i istraživača širom sveta. Tokom milenijuma, Katski stub je bio svedok mnogih promena i događaja koji su oblikovali njegovu jedinstvenu priču, a danas predstavlja jedno od najfascinantnijih svetih mesta koje svakako vredi posetiti bar jednom u životu!
Na vrhu stene visoke 40 metara nalazi se crkva koja se nebrojeno puta nalazila na listama najneverovatnijih građevina podignutih na strmim liticama. Sagrađena je između 6. i 8. veka i posvećena je Sv.Maksimu Ispovedniku, hrišćanski monah, teolog i naučnik. Svakog dana monasi koji dolaze na ovo neverovatno mesto moraju da se penju tankim metalnim merdevinama pričvršćenim za stenu. Kažu da ih svakodnevno penjanje po opasnom terenu približava Bogu.
Foto: Shutterstock/Poul T
No, pitanje koje mnoge zanima jest kako su redovnici uspjeli prenijeti sav građevinski materijal na vrh stijene?! Kako su uopće došli gore? To nitko ne zna. Pretpostavlja se da su bili izvrsni penjači koji su vjerovali da će ih molitva na vrhu udaljiti od svjetovnih iskušenja. Istraživači su tijekom godina u sklopu svetog kompleksa pronašli čak tri pustinjačke ćelije, kriptu s ostacima jednog nepoznatog stilita i vinski podrum. Sve su to sami izgradili u vrijeme kada moderna tehnologija nije postojala, a kako bi im dani prošli u veselju, sa sobom bi ponijeli bocu dobrog vina, pogotovo ako su znali da će neko vrijeme ostati na stijeni izolirani od vanjskog svijeta.
Međutim, pitanje koje mnoge zanima jeste kako su monasi uspeli da sav građevinski materijal prenesu na vrh stene?! Kako su uopšte stigli gore? To niko ne zna. Pretpostavlja se da su bili odlični penjači koji su verovali da će ih molitva na vrhu udaljiti od svetskih iskušenja. Tokom godina, istraživači su pronašli čak tri pustinjačke ćelije, kriptu sa ostacima nepoznatog stilita i vinski podrum u okviru sakralnog kompleksa. Sve su to sami izgradili u vreme kada moderna tehnologija nije postojala, a da bi im dani prošli u veselju, sa sobom bi poneli flašu dobrog vina, pogotovo ako su znali da će ostati na steni neko vreme izolovani od spoljnog sveta, piše putnikofer.
Vekovima posle izgradnje ovde niko nije dolazio. Jedini pisani zapis o ovom drevnom mestu nalazi se u tekstu jednog gruzijskog naučnika iz 18. veka, koji ga je opisao na sledeći način: “U klisuri se nalazi stena koja stoji kao stub, prilično visoka. Na vrhu stene je crkvica, ali se niko ne može popeti na nju; niti znaju kako to da urade“.
Stara tradicija dozvoljava da u crkvi istovremeno bude samo jedna osoba, pa se monasi iz manastira koji se nalazi uz donju ivicu stene smenjuju jedan po jedan i dolaze nekoliko puta nedeljno. Monasi pre uspona moraju prvo da zatraže blagoslov oca Maksima, a kada stignu do vrha, mole se u crkvi i odlaze u vinski podrum gde prave vino za manastir. Zatim pred sumrak silaze da učestvuju u manastirskoj noćnoj molitvi.
