Prebrzo jedenje povećava rizik od erozivnog gastritisa, funkcionalne dispepsije i dijabetesa tipa 2
Brzo jedenje može uzrokovati nadutost, gasove, mučninu itd., ali pored kratkotrajne nelagode, istraživanja su ga povezala sa složenijim probavnim problemima, gojaznošću i dijabetesom. Osjećaj sitosti je ključan za sprečavanje prejedanja i prekomjernog unosa kalorija, ali je potrebno oko 20 minuta da želudac signalizira mozgu da je sit. Ako jedete prebrzo, signal sitosti se možda neće pojaviti sve dok ne pojedete previše hrane. Naučnici su ovu naviku povezali sa prekomjernom težinom i smatraju da dugoročno može dovesti i do nekih gastrointestinalnih bolesti jer prejedanje uzrokuje da hrana duže ostaje u želucu, što produžava izloženost sluznice želuca želučanoj kiselini.
Dajte sebi vremena.
Korejska studija provedena na 11.000 ljudi otkrila je da su oni koji su jeli najbrže, manje od pet minuta po obroku, imali 1,7 puta veću vjerovatnoću da razviju erozivni gastritis u odnosu na one koji su jeli najsporije, više od 15 minuta po obroku. Istraživanja su također povezala brže jedenje s povećanim rizikom od funkcionalne dispepsije, inzulinske rezistencije i dijabetesa tipa 2. Može značajno povećati rizik od metaboličkog sindroma, visokog krvnog pritiska i centralne gojaznosti kod odraslih.
Zašto bi ovo moglo funkcionirati? Odloženi osjećaj sitosti doprinosi porastu nivoa glukoze nakon obroka, a nedostatak žvakanja uzrokuje veće koncentracije glukoze i aktivaciju specifičnih citokina, što dovodi do inzulinske rezistencije. Veza može biti i u tome što ljudi koji brzo jedu imaju tendenciju da imaju relativno veću tjelesnu masu, a samim tim i veći rizik od dijabetesa tipa 2.
