Narodna Republika Kina provodi najveće vojno jačanje od Drugog svjetskog rata, možda najveće u svjetskoj historiji, izjavio je šef američke indo-pacifičke komande, admiral Samuel Paparo.
Do maja, admiral Paparo je bio komandant američke Pacifičke flote. Paparo zamjenjuje admirala Johna Aquilina, koji je vodio Indo-pacifičku komandu od 2021. godine.
Njegov prethodnik je također ukazao na snažno jačanje kineske vojne moći, uključujući pomorske brodove, avione pete generacije, raketne snage, kao i sajber i svemirske kapacitete, zajedno s nuklearnim potencijalom.
Tvrdnje poput onih koje su prenijeli američki admirali nisu iznesene po prvi put. Naime, Paparo je zapravo samo ponovio ono na šta nas donosioci odluka na Zapadu već dugi niz godina pokušavaju upozoriti. Međutim, tvrdnje je teško procijeniti upravo zato što analiza otvara različite moguće metode za procjenu rasta vojne moći, a da ne govorimo o ambicijama.
ADMIRALI NISU ADMINISIRALI O “NAJVEĆOM VOJNOM ZGRADU U ISTORIJI”
Međutim, na osnovu uobičajenog tumačenja “najvećeg vojnog jačanja” od 1945. godine, počast pripada SSSR-u na period od 23 godine, od 1962. (Kubanska raketna kriza) do 1985. godine, kada je došlo do globalnog sukoba sa Sjedinjene Američke Države i vojna konfrontacija s kinom na zajedničkoj granici.
Kada uporedimo jačanje SSSR-a u tom periodu od 23 godine sa jačanjem Kine u sličnom vremenskom periodu, između 2000. i 2023. godine, zaključak je očigledan.
Kinesko vojno jačanje nije samo manje u smislu komparativnog rasta ključnih kategorija vojnih sposobnosti (nuklearne bojeve glave, interkontinentalne rakete, podmornice i glavne površinske borbene jedinice), već i konačni broj koji je Kina dostigla na kraju svoje 23-godišnje vojno jačanje daleko je manje od onih koje je SSSR postigao 1985.
Na primjer, SSSR je 1985. imao 40.000 nuklearnih bojevih glava, dok je Kina 2023. imala samo 500. SSSR je 1985. imao deset puta veći broj interkontinentalnih i morskih raketa nego Kina danas.
Kina se trenutno modernizuje i verovatno širi svoje snage, ali 23-godišnje poređenje između Kine (2002-2025) i sovjetskog perioda (1962-1985) se verovatno neće značajno promeniti.
Za sada, kako nam istorija pokazuje, tvrdnje zapadne propagande nisu potkrijepljene činjenicama. S druge strane, ako pokušamo da predvidimo budućnost, vrlo je vjerovatno da admiralova strepnja ima osnova.
SAD TAKOĐE NAPRED
Još jedan kandidat za “najveće vojno povećanje od 1945.” su Sjedinjene Američke Države u 23 godine od 1949. do 1972. godine. Ovaj period počinje odmah nakon početka Hladnog rata 1948. godine, potpisivanja Sjevernoatlantskog ugovora 1949. godine i pobjede komunističkih snaga u kineskom građanskom ratu iste godine.
Tokom tog perioda, SAD su vodile dva velika lokalna rata: u Koreji i Vijetnamu. Kraj tog perioda obilježava detant između SAD-a i SSSR-a i Kine, kao i sporazumi o ograničenju strateškog naoružanja između SAD-a i SSSR-a.
Namjera zapadnih donositelja odluka u korištenju izraza “najveće vojno povećanje” u odnosu na Kinu je da implicira da je to najveća vojna ili strateška prijetnja s kojom su se SAD i njeni saveznici suočili od 1945. godine.
Brojke na kraju 23-godišnje izgradnje
*Prvi – SAD 1972. Drugi – SSSR 1985. Treći – PR KINA 2023.
ICBM 1.000/ 1.396/ 350
SLBM 656/ 983/ 72
Nuklearne bojeve glave 26,516/ ~40,000/ ~500
Strateške podmornice 41/ 70/ 6
Napadne podmornice 94/ 206/ 53
Nosači aviona 17/ 3/ 2
Veliki ratni brodovi 242/ 280/ 97
Bombarderi 455/ 847/ 500
Borbeni avioni 7.560/ 6.300/ 2.394
Tenkovi 9.434/ 52.600/ 4.200
Artiljerija 6.318/ 39.000/ 7.600
oruzjeonline.com
Novosti.rs
