Izraelski lider u poslednjim događajima vidi priliku za dubinsku rekonstrukciju moći na Bliskom istoku, potencijalno s obzirom da je Hezbolah smrtno ranjen.
Ubistvo lidera Hezbolaha Hasana Nasralaha korak je ka promeni ravnoteže snaga u regionu, izjavio je u subotu izraelski premijer Benjamin Netanjahu. Izraelski lider u poslednjim događajima vidi priliku za dubinsku rekonstrukciju moći na Bliskom istoku, potencijalno s obzirom da je Hezbolah smrtno ranjen. Međutim, potpuna pobeda nije dostižna, a oni koji dobiju ono što žele često se kasnije kaju, navodi CNN-ova analiza rezultata najnovije operacije Izraela protiv Hezbolaha.
Počelo je 17. septembra eksplozijama pejdžera i voki-tokija. Nakon toga usledio je masivni vazdušni napad na južni Bejrut u kojem je ubijen viši komandant Ibrahim Akil (i najmanje 20 civila). Tri dana kasnije počelo je brutalno bombardovanje iz vazduha. U petak uveče, Nasralah je ubijen, ali su do tada gotovo svi lideri šiitskog militantnog pokreta već platili glavom.
U trenutku nakon objavljivanja ovog teksta, izraelska vojska je zadala poslednji udarac i pokrenula kopnenu invaziju na Liban.
Mediji su izveštavali o šoku i panici u Libanu gde, prema nekim informacijama, sada ima čak milion interno raseljenih lica.
Međutim, novija istorija je puna samo gorkih lekcija za svakoga ko, poput izraelskih lidera, mašta o tektonskim promenama u Libanu i na Bliskom istoku uopšte, podseća CNN.
U junu 1982. Izrael je napao Liban sa ciljem da slomi Palestinsku oslobodilačku organizaciju (PLO). Izrael se nadao da će stvoriti vladu u kojoj će dominirati hrišćani i isterati sirijske snage iz zemlje. Ni jedan cilj nije ostvaren. Palestinske naoružane grupe u Libanu bile su prisiljene da napuste zemlju u dogovoru sa američkim posrednikom, a članovi su otišli u egzil u Tunis, Jemen i druga mesta. Međutim, cilj suzbijanja palestinskih nacionalnih težnji i PLO nije uspeo. Pet godina kasnije, u Gazi je počela Prva palestinska intifada koja se proširila na Zapadnu obalu. Danas su Palestinci odlučniji nego ikada da pokušaju da se otarase okupacije.
Glavni saveznik Izraela u Libanu tokom invazije bio je Bašir Al-Gemael, vođa maronitske hrišćanske paravojske, kojeg je parlament potvrdio, ali je ubijen u velikoj eksploziji u istočnom Bejrutu pre nego što je preuzeo dužnost. Zamenio ga je brat Amin, a pod njegovim vođstvom i uz aktivno američko učešće i podsticaj, Liban i Izrael su u maju 1983. potpisali sporazum o uspostavljanju normalnih bilateralnih odnosa. Suočena sa intenzivnim protivljenjem, vlada je pala sledećeg februara i sporazum je poništen.
Sjedinjene Države, koje su poslale trupe u Bejrut nakon masakra u Sabri i Šatili u septembru 1982. godine, povukle su se nakon što je njihova ambasada dva puta bombardovana, a napadnuti su i američki marinci i francuske vojne kasarne u oktobru 1983. godine. Građanski rat je ponovo izbio u Libanu i trajao je više od šest godina.
Sirijske snage, koje su u Liban 1976. ušle pod mandatom Arapske lige sa ciljem odvraćanja, napustile su zemlju tek 2005. godine, nakon ubistva bivšeg premijera Rafika Al-Haririja.
Najznačajniji ishod izraelske invazije 1982. godine bilo je rođenje Hezbolaha, koji je vodio neumornu gerilsku borbu i primorao Izrael da se jednostrano povuče iz južnog Libana. To je bio prvi i jedini put da je arapska vojna sila uspešno primorala Izrael da se povuče sa arapskog tla. Ova nova grupa, uz pomoć Irana, pokazala se daleko smrtonosnijom i efikasnijom od palestinskih militantnih grupa koje je Izrael uspešno proterao.
Hezbolah je nastavio borbu protiv Izraela do zastoja u ratu 2006. godine, da bi narednih godina samo jačao, uz značajnu pomoć Irana.
Danas je Hezbolah oslabljen, u neredu i očigledno je izraelska obaveštajna služba uspela da se infiltrira u njega, piše Si-En-En, dodajući da je još prerano da se „piše njegov epitaf”.
A invazija na Irak 2003. godine, koju su predvodile SAD, primer je lekcije o posledicama nekontrolisane arogancije, navodi CNN. Dok se iračka vojska raspadala i američke trupe jurišale prema Bagdadu, administracija Džordža V. Buša je mislila da će pad Sadama Huseina dovesti do svrgavanja režima u Teheranu i Damasku i podstaći procvat liberalnih demokratija širom regiona.
Umesto toga, američka okupacija Iraka pretvorila se u krvavi haos sektaškog nasilja, skupo koštajući i Sjedinjene Države i narod Iraka. Ubistvo Sadama Huseina omogućilo je Iranu da proširi svoj uticaj na srce političkog establišmenta u Bagdadu. „Al-Kaida, slomljena u američkoj invaziji na Avganistan, ponovo se pojavila u sunitskom trouglu Iraka, da bi se na kraju transformisala u Islamsku državu u Siriji i Iraku“, navodi CNN.
Američka državna sekretarka Kondoliza Rajs u vreme rata između Izraela i Hezbolaha 2006. godine izjavila je da su „krvoproliće i uništenje porođajni muci novog Bliskog istoka“. Međutim, Liban se nije jednom pokazao kao mesto gde ideje o novoj ravnoteži i novom Bliskom istoku idu po zlu, zaključuje iskusni dopisnik CNN-a i regionalni stručnjak Ben Vedem.
