U selu Zalazje u opštini Srebrenica danas će biti obilježene 32 godine od stradanja 69 srpskih civila i vojnika u ovom i selu Sase, kao i u bratunačkim Biljača i Zagoni.
U Crkvi Pokrova Presvete Bogorodice u Srebrenici biće služena sveta liturgija nakon koje je na groblju u Bratuncu i stratištima u Biljači i Sasama predviđeno polaganje cvijeća kod spomen-obilježja i prisluživanje svijeća za pokoj duše nastradalih.
Kod spomenika i kosturnice na Zalazju biće služen parastos za Srbe ubijene na Petrovdan 1992. godine, kao i za sve ostale srpske vojnike i civile iz ove opštine poginule u proteklom ratu, ali i žrtvama ovog sela koje su ubile ustaše treći dan Trojčindana 1943. godine.
Osim 69 poginulih i velikog broja ranjenih, tog tragičnog Petrovdana 1992. godine nestalo je 22 Srba, od kojih je sedam bilo živih.
Od 22 nestalih, 10 je slučajno pronađeno i ekshumirano 10. juna 2011. godine iz masovne grobnice na Zalazju prilikom traženja nastradalih Bošnjaka.
Posmrtni ostaci stradalih su poslije više od godinu identifikovani i sahranjeni na Petrovdan 2012. godine, dok je dvoje ekshumirano, identifikovano i sahranjeno ranije. Deset nestalih još nije pronađeno.
“Napad muslimanskih snaga na Zalazje i Sase na Petrovdan 1992. godine bio je samo jedan u nizu napada na srpska sela Podrinja, u kojima su mučki ubijani srpski civili”, rekao je Viktor Nuždić, vršilac dužnosti direktora Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica.
Prema njegovim riječima, obaveza Centra je da te zločine dokumentuje.
Povodom obilježavanja 32 godine od stradanja Srba u Zalazju kod Srebrenice, Nuždić je rekao Srni da je veliki broj Srba zarobljenih tog 12. jula u Zalazju bio odveden u Srebrenicu, a zatim ubijen.
On je naveo da je jedan od zarobljenih bio sudija Slobodan Ilić, zbog koga je protiv ratnog komandanta Nasera Orića vođen sudski proces pred pravosuđem BiH.
“Ovaj proces završio je sramnom oslobađajućom presudom za Orića”, naglasio je Nuždić.
On je ukazao na to da je obaveza Republičkog centra da sve ove zločine dokumentuje da se ne zaborave s obzirom na to da, prema mišljenju pravosudnih institucija na nivou BiH, ne zaslužuju pravdu.
